54 st Biennale van VenetIë nog tot 27 November 2011
Curator van de Biënnale dit jaar is de Zwitserse kunsthistorica en critica Bice Curiger, onder meer hoofdredacteur van de kunstbladen "Parkett" en "Tate etc". Voor het eerst zijn er ook kunstpaviljoens uit Irak, Saudi-Arabië, Bangladesh, India en Andorra.
VenetIë, deze historische stad is een bezoek meer dan waard, tegelijk bezoek je de presentaties in de diverse palazi van de verschillende deelnemende landen.
Drie dagen zijn natuurlijk veel te kort maar al een mooi beeld van het geheel en zeker de moiete om te zien en terug te bezoeken. Wat ik zoal bezocht...
"Giardini della Biennale" en het "Arsenale". Twee grote presentaties bij elkaar gelegen uit het centrum van venetië, gemakkelijk te bereiken met de busboot. Het eerste is een park met Verschillende paviljoens, hierin tref je 25 tal verschillende landen met solo presentaties of groeps tentoonstellingen van meerdere kunstenaars. Heb je zeker een dag voor nodig om alles te bekijken.
België wordt op de biënnale officieel vertegenwoordigd door het werk "Feuilleton" van de Brussels-Spaanse Angel Vergara (curator: Luc Tuymans). Zeven video's die naaast elkaar tegelijkertijd geprojecteerd worden op één scherm. De zeven hoofdzonden. Rond het video scherm staan in de kamers er langs verschillende glazen platen opgesteld waarop gekleurde tekens zijn geschildert. Een origineel en sterk geheel.
Verder is het paviljoen van Venetië met Fabrizio Plessi me zeker bijgebleven. Vertikaal geplaatste boten in een boogvormige ruimte waarin de bruisende zee op video te zien was, spectaculair en krachtig. Het paviljoen van Noorwegen met Andreas Eriksson. Een abstracte open ruimte met witte vlakken waarin bomen door het dak geïntegreerd waren. De schaduw schilderijen rondom fungeerden als ramen en reflecties waardoor je de natuur kan zien. Rondom in brons staan vogeltjes en molshopen.
Polen, Yael Bartana, drie video films die thematisch draaien om de Joodse-renaissance-beweging in polen, die door de kunstenaar in het leven werd geroepen. Een toespraak van een leider die drie miljoen joden oproept terrug te keren naar Polen, dubbelzinnig als documentair en pakkend !
Verder langs het water gaat de presentatie verder in het Arsenaal. Illuminati.
Prachtige lokatie. In Grote pakhuizen behuizen de werken van verschillende jonge kunstenaars. Een bonte verzameling van schilderijen, video, installatie, fotografie en prachtige beelden. Zo ondermeer het Kunstmonster, installatie van Nicholas Hlobo. Monumentale beelden uit parafine die al brandend de vergankelijkheid suggereren.
Volgende dag bezoek aan het Museo Correr vlakbij het San Marco plein. Presentatie van Julian Schnabbel, Permanently Becomming and the Architecture of seeing.
Vooraan een grote vollumineuze vorm (tors) in brons. In de tentoosntelling zijn monumentale doeken te zien uit verschillende periodes. Ze vormen een spannend contrast met het prachtige barokke kader van dit palazo.
Enkele typische werken met gebroken scherven die op paneel geschikt worden en bechilderd als en schilderij. Grote prints met daarop abstracte witte vormen. Een fantastisch kunstenaar.
Met de boot steken we over naar Dorsoduro. Daar bezoeken we het museum van Peggy Guggenheim. Een ware kunstverzamelaar die destijds een verdienstelijke oorkonde kreeg voor haar rol en betekenisvolle bijdragen aan de hedendaagse kunst. Ze verzamelde kunst waarbij ze verschillende jonge kunstenaars uit verschillende landen in galeries en kunstplatforms wist te brengen. Ze heeft een prachtige collectie kunst van meer dan 60 werken van 50 kunstenaars van begin van de 20 e euuw. Met kunstenaars als Picasso, Giacometti, Paul Klee, Marino Marini...
We wandelen langs brugjes en steegjes verder naar de Vedova e Anna Bianca Foundation: The salt of the earth, Anselm Kiefer. Werkelijk prachtig.
Een combinatie van symboliek, alchimist en kunst is de sleutel van deze drie werken.
Enorme platen heeft hij afgedekt, voorzien van papier en dergelijke gaan ze een zuur bad in en door middel van electrolyse ontstaat een kristalisatie. Ze komt hij tot heel bijzondere sferen, indrukwekkend.
Gaande weg kom je zowieso nog andere kunstenaars tegen in prachtige ruimtes.
We willen onze tocht verder zetten naar het eiland San Giorgio maar zitten op de verkeerde busboot waardoor we teveel kostbare tijd hebben verloren. Het is druk en de temperatuur is broeierig. Gelukkig zijn er de terrasjes en verkoelende ijsjes. We besluiten langs de steegjes door te steken naar palazo Bembo aan de Rialto brug. Gelukkig nog open. Een prestigieus gebouw met op de bovenste etage de presentatie van Personal Sructures.
In verschillende kamers presenteren 28 kunstenaars uit 5 continenten hun recent werk, samen vertegenwoordigen ze 12 landen. De deelnemende kunstenaar hebben elk hun roots en geloof en cultuur uit verschillende landen en zijn van verschllende leeftijden. Wat ze wel gemeen hebben: de begrippen Tijd- Ruimte-en Bestaan. Sommige werken zijn ter plaatse gemaakt en benemen zo letterlijk de hele ruimte. Spanning en waarneming. Boeiend.
De tentoonstelling is samengesteld door de Nederlandse curatoren Karlyn De Jonghe en Sarah Gold.
Verder is het genieten van de avond drukte en life muziek van de plaza San Marco, lekkere pasta's en serenisima, sfeer allom om de indrukken te verwerken...en de voetjes te laten rusten.
Veel te kort en nog zoveel te zien, Prada foundationt, beslist ook de moeite.
In de school " Santa Maria della Misericordia : " Pièta" / Jan Fabre.
Ook deze keer weet Jan Fabre Italië te verrassen en zorgde zijn " Pièta" al voor de nodige sensatie. Een beeldengroep bestaande uit vijf beelden van witte cararamarmer, refererend naar Michelangelo. Alleen hier is Maria afgebeeld met een doodshoofd en in haar handen de gelijkenis van de kunstenaar zelf met in de hand zijn hersenen.
Nog meer werk van Belgische bodem. Een wetenschappelijke installatie van Koen Vanmechelen(" Nato a Venezia") en Hans op de Beeck levert een bijdrage aan de collectieve, internationale tentoonstelling "One of a thosand ways to defeat entropy".
|
